Elise Klinkert (1967) creëert magisch realistische taferelen met een verfijnd gevoel voor compositie en kleurgebruik. In veel van haar werken staan mens en dier centraal, vaak in combinatie met het landschap, de natuur en de elementen. Paarden begeven zich in een parallel universum als dragers van haar gevoel.
Haar schilderijen zijn poëtisch, haar werk is gelaagd. Het legt emoties op een betoverende manier bloot en laat zich sterk door intuïtie leiden. Toeval speelt een grote rol, maar niets is zomaar.
Beelden worden overal opgevangen en getransformeerd. Foto’s die resoneren met een eerder bewaard beeld, een jeugdherinnering of flarden van een droom, dienen als basis.
Gevoel is hierbij leidend, niet de realiteit. Alles mag bestaan, alles krijgt een plek, maar in een bijna overstijgende zin.
Er is geen plek voor afschuw. De drang om dingen mooier te maken lijkt meer te draaien om mededogen en acceptatie dan een esthetische voorwaarde.
Contouren krijgen vorm, kleur legt laag op laag de nuances, het stroomt en het spettert. Het werk krijgt diepte.
Alles is er al, het hoeft alleen nog maar te ontstaan. Exact op het moment dat ze denkt dat het volledig is verloren, opent de ruimte waarin het ware beeld zich vertoont. Geleid door intuïtie, ingevuld door het toeval.
Tekst :
Lee Rammelt
“Loved having Elise and her beautiful artwork as part of the Equus Film Festival New York!”
Lisa Diersen, founder/director Equus Film Festival New York
Folke en Yvon van Dorp